Onze zoon van elf jaar had negatieve emotionele buien waarbij ik (zijn moeder) soms 2 uur bij hem op bed zat voordat er eindelijk uitkwam wat hem dwars zat. Dit begon in groep 6 en ging gepaard met een regelmatig geuite doodswens. Vaak vond dit zijn oorsprong in onrecht of pestgedrag van en door medeklasgenoten. Ik heb hem gevraagd of hij zelf gepest werd, volgens onze zoon was dit niet het geval. Ooit kwam hij in tranen thuis toen een ander kind, geen vriend van hem, gepest was. Omdat dit hem zo aangreep twijfelde ik of hij zelf, echt niet gepest werd. Navraag bij andere ouders en leerlingen bleek het zo te zijn zoals hij al had aangegeven: Onze zoon werd niet gepest.
Ik wilde geen stempel op mijn kind drukken en hield mijn kind zelf goed in de gaten. Toch zit hij hele dagen op school en de situatie was te serieus en risicovol dat we uiteindelijk toch hebben besloten om de leerkracht erbij te betrekken zodat er extra aandacht/controle voor hem zou zijn en begrip. De leerkracht schrok en keek er erg van op, niets van gemerkt in de klas, hij doet zijn werk goed en is erg sociaal. Ik gaf aan dat hij last heeft van onrecht en pestgedrag bij anderen. Op mijn verzoek zou dit gesprek tussen ons blijven omdat ik geen etiket wilde plakken op mijn kind. Hier heeft de leerkracht zich niet aangehouden, maar dat begrijp ik wel. Dit was te groot om als jonge leerkracht alleen op te pakken. Er is een gesprek geweest met een intern begeleider en aan de hand daarvan is onze zoon goed in de gaten gehouden. Groep 7 ging prima, groep 8 kwamen de buien weer terug (vaak na pest incidenten bij klasgenoten).
Ik haalde boeken in huis over autisme, zag herkenning maar op veel punten ook weer niet. Op school werd bij de NIO bespreking in groep 8 aangegeven dat onze zoon tegen hoogbegaafdheid aan zat, dat hoorden wij voor het eerst. Wij zelf herkenden dit niet zo. Achteraf denk ik dat dit is gezegd om ons als ouders ervan te overtuigen dat onze zoon ruimschoots op VWO niveau zit en dat hij dit nodig zou hebben om voldoende uitgedaagd te worden. Ik had hier vooraf namelijk een vraag over gesteld want ik wil niet dat mijn kind continu op zijn tenen zou moeten lopen, er moet voldoende ‘lucht’ zijn om vrienden te ontmoeten, een sport te beoefenen, naar buiten te kunnen en muziek te luisteren/maken.
In gesprek met een andere ouder kwamen we op het onderwerp de Matrix-methode. Verteld werd dat bij deze methode onder andere het hoofd werd leeggemaakt en dat informatie vervolgens geordend werd in het hoofd. Buitenstaanders merkten duidelijk het verschil bij haar kind, al na enkele sessies. Onze zoon zat bij dat gesprek en was druk bezig met zijn tablet. Dat kleine potjes grote oren hebben, bleek later in de auto. “Mam, dat wat hij heeft gedaan, dat van je hoofd leeg maken, dat wil ik ook!”. Verrast en opgelucht dat we een stap konden zetten en daarbij heel belangrijk dat het van hemzelf uitging, heb ik thuis eerst gegoogeld wat het inhield. Wat mij vooral aansprak was dat problemen vaak in 3 sessies kunnen worden getackeld en dat er geen wachttijden zijn.
Ik heb contact opgenomen met Mirjam en onze situatie voorgelegd. Het rijtje dat op de site stond vermeld, waarbij goede resultaten geboekt werden, waren voor ons niet van toepassing. Ik liet het aan haar om aan te geven of zij ons kon helpen. Zij gaf aan dat ze ons kon helpen. Bij het inplannen van een eerste afspraak gaf ik aan dat hij komende week cito toetsen zou hebben en dat we dan beter de week er na konden afspreken. “Ooh maar als hij komende week Cito toetsen heeft, wil ik hem graag voor die tijd 2x zien zodat hij met een rustig hoofd aan de Cito kan beginnen”. En zo zaten wij diezelfde middag bij Mirjam, onder schooltijd dat wel. We wisten niet goed wat we moesten verwachten, we zouden het wel merken. “Misschien is ze wel een soort tovenaar”, aldus mijn zoon.
Mirjam dacht aan high sensitive en daarin zag ik wel herkenning. Gevoelig zijn voor prikkels, niet van grote groepen houden dan de ruimte opzoeken/alleen willen zijn. Onze zoon was na de eerste afspraak heel enthousiast en gaf aan zich meteen beter te voelen, rustiger en blijer. Op dat moment dacht ik nog dat het ook een soort placebo effect kon zijn, maar dat deed er niet toe, hij voelde zich beter. Na een paar sessies merkte ik aan mijn kind dat hij zich werkelijk beter voelde. Hij gaf zelf aan dat zijn hoofd rustiger was en ik heb het idee dat hij middelen heeft gekregen en gebruikt om beter om te kunnen gaan met bepaalde situaties. Ik ben heel blij dat we deze stap gezet hebben! Over een half jaar zit hij op de middelbare school en komt er genoeg op hem af waar hij nu beter mee kan omgaan. Mocht er iets zijn waar we samen niet uit komen, dan weten we Mirjam te vinden.
Groeten van een ouder die blij is deze stap te hebben genomen.
N.B. Mirjam is geen tovenaar, verre van zweverig. Zij is een vrouw die met beide benen op de grond staat en je het gevoel geeft alsof je haar al jaren kent. Zeer prettig in de omgang. Je wordt ontvangen in een huiselijke setting, gewoon aan de keukentafel, waar goede gesprekken plaatsvinden.
Mirjamswijze wordt mede mogelijk gemaakt door MarjanSchrijft.nl